Bugün sabah erkenden Ares pencere pervazına atladı. Gözlerini sokak köşesine dikti. Normalde sabahları miskin olur, mama kabına bile göz ucuyla bakar ama bugün farklıydı. Tüyleri dik, kuyruğu hareketli. “Hayırdır aslanım?” dedim. Cevap vermedi tabii ama verdi aslında. Bakışıyla, duruşuyla, sessizliğin o tarif edilemeyen tonuyla söyledi:“Bir şey oluyor bu sokakta.” Ben hâlâ içliğimle oturuyorum, çayın rengi […]

Bugün pencereyi açtığımda Ares içeri girmedi. Dışarı çıktı. Merdivenlerden tırıs tırıs indi, bahçeye doğru yöneldi. Gözümle takip ettim ama ses etmedim. Ne bir miyavlama, ne bir pati sesi. Sessizlik giyinmişti yine üzerine. Bu kedinin huyunu bildiğim için peşinden çıkmadım. Ama içimde garip bir huzursuzluk var. Sanki birazdan bir şey olacak. Balkona çıktım. Sobanın içindeki köz […]

Bugün ilk defa yataktan kalkarken gerçekten canım acımadı. Bedenim hâlâ yorgun ama başım daha net. Ares yastığımın yanında, gözleri açık ama bakmıyor. Sadece orada. Varlığını hatırlatıyor. Dizimde hâlâ morluklar, göğsümde sanki bir ağırlık. Kaza üzerinden tam yedi gün geçmiş ama o anın sesi hâlâ kulağımda. Fren sesi. Sonra Ares’in patisi. İşte hayatımın en net iki […]

Günlerden pazartesi. Ama bizim için haftanın gününün bir önemi yok. Takvim yalnızca soba borusuna sıkıştırılmış bir kağıt parçası. Bugün Ares’le evin içinde fazla sessiziz. Sobanın içindeki köz sönmüş, ben sanki birkaç gündür hiç kalkmamışım gibi. Belki gerçekten kalkmadım. Üzerimdeki içlik birkaç gündür aynı. Ares bana kızıyor gibi davranıyor ama bakışları yine yumuşak. Mama kabını yarıladıktan […]

Bugün mutfakta bir şey kırılmadı. Ares sabah sinirlenmedi, mama kabını tekmelemedi. Hava biraz daha yumuşak. Sobayı yakmadım. Bu havalarda içindeki soğuk daha çok belli olurmuş. Beden değil, ruh üşür. Ares’in patileri bile daha sessiz. Sanki o da bugün biraz insana benziyor. Saat üç sularında Bekir Abi kapıya geldi. Elinde bir kâğıt:“Meyhane açıldı. Davetiyen bu.”Altına eklemiş:“Yalnız […]

Sabah değil. Öğle değil. Zaman diye bir şeyin anlamı kalmadığı saatlerden biri. Ares sessiz. Mama kabına bile mırıldanmadan yanaştı, birkaç lokma aldı ve pencereye döndü. Camı açtım. Rüzgâr var. Temiz değil ama serin. Şehir her zaman kirli bir nefesle esiyor zaten. Bugün evin içinde duramadım. Sanki Ayla’nın fotoğrafı duvarda yokmuş gibi hissetmek istedim. O yüzden […]

Bugün erkenden kalktım. Yani sabah on bir gibi. Ares baş ucumda sabırla bekliyordu. Sanki uyanmamı istemiyor da, bekleyip sabrıma oynuyor gibiydi. Sonunda göz göze geldik. Kazanan o oldu. Kalktım. İçlik üstümde, pantolonum yamuk, saçlarım dağınık. Kendimi banyoda yıkamadım ama musluğu açıp suya baktım. Bazen bu da yeterli oluyor. Ares camın kenarına atladı. Sokakta bir hareket […]